Vrienden maak je om in de zomer een draaikolk in het opblaasbad te kunnen rennen – Elianne van Elderen
*
je hoort ze alleen wanneer ze vallen
we zitten op een akker tussen kleine maisplanten
ik op mijn knieën en jij in kleermakerszit
we hebben de muizen alleen nog maar gehoord
we kijken naar de roofvogels
hoe ze bidden voor ze naar de grond duiken
we geven elkaar koosnaampjes
ik fluister: torenvalk torenvalk
torenvalk
we drukten onze tenen in de zomer
in het natte beton van een fietspad
en de afdrukken die achterbleven leerden ons
dat je op meerdere manieren op een plek kan zijn
dat vallen vooral gaat
over de manier waarop
je de grond raakt
later zullen ze het over je voedselpatronen hebben
niemand zal vertellen wie je leerde jagen
of wie je troostte wanneer je misgeschoten had
*
‘kop of munt wie het gat moet graven voor de zieke puppy’
mijn eerste zoen was met Davy van de illegale hondenfokkerij
wanneer zijn vader klanten meenam naar de oude koeienschuur
schatten Davy en ik vanachter de hooibalen in of ze vinden
dat de labradors die ze optillen genoeg hun best doen
om een band te veinzen; iets vastpakken gaat in principe
alleen om de tijd tot het weer losgelaten wordt
soms mochten we slapen in de oude caravan op het erf
met in de deuropening een vliegengordijn met kraaltjes
geregen in het patroon van een Berner Sennen
in de niet aangesloten koelkast bewaarde Davy
bibliotheekboeken die hij nooit heeft teruggebracht
hij zei: ‘als je lang genoeg wacht, verandert missen vanzelf
in twijfelen of je het niet allemaal verzonnen hebt’
voordat we in slaap vielen op de bedbank
lazen we op internetfora over complottheorieën
ik vroeg hem om mij tractor te leren rijden
we waren bijna even groot als de achterbanden
in de nacht van zijn verjaardag maakte ik een graancirkel
die per ongeluk in de krant kwam
Davy herkende de tekens niet als de mijne
je kan ook te hard je best doen
om niet op te vallen
maar ik had toch meer verwacht
van een complotdenker
er zijn mensen die naar de waarzegster op de kermis gaan
om hoop te krijgen voor de toekomst en er zijn mensen
die naar de waarzegster op de kermis gaan om gelijk te krijgen
en Davy was een van die laatste soort
toen de illegale hondenfokkerij werd opgerold en
ze gingen verhuizen zei hij: ‘we bellen nog’
het heeft nog een aantal weken geduurd voordat iemand erin slaagde
de achtergelaten caravan op het erf in brand te steken
*
De dingen waar ik ooit een spreekbeurt over heb gehouden:
Over vulkanisch gesteente dat blijft drijven. Over kikkervisjes die altijd een deel van hun oorspronkelijke omgeving nodig hebben om in leven te blijven. Over de groene heuvel van de bureaubladachtergrond in Windows XP.
*
De dingen waar ik nooit een spreekbeurt over heb gehouden, maar wel een spreekbeurt over zou hebben kunnen houden:
Over de manier waarop je lucifers niet moet aansteken, over het aantal lucifers dat je niet tegelijkertijd moet aansteken, over de grootte van een vuur voordat je het een bosbrand mag noemen, over mijn overbuurmeisje in de nacht van 4 september 2009.
Over hoe hard te hard is voor een koudbloedig huisdier, over auto’s die afslaan, over schadebeperking, over de bingoclub, over jou, over mij, maar vooral over jou.
Over de keer dat ik iets zo graag wilde dat ik mezelf zo klein probeerde te maken dat ik door het doucheputje weg zou kunnen stromen, over dat ik ieder jaar aan sinterklaas om een broertje vroeg tot ik er niet meer in geloofde, over de zomerliefdes die ik namaakte in de Sims om ook de andere seizoenen mee te maken.
Over elk uur naar de vuurwerkshow kijken in landen waar het al 2008 was om elk uur een keertje te oefenen voor als het hier ook zover zou zijn, over de eerste keer dat we met gesloten slaapkamerdeuren sliepen, over het dons van een opgroeiende eend, over de kunstmatige aardbeiengeur van de lipgloss op mijn mond toen het gebeurde.
Over dat weglopen meer is dan een afstand creëren, over iets doelbewust ontwijken, over het teruggevonden worden in een bushokje omdat die vertraging had, over nachtschade, over hoeveel aardappels je moet eten voordat ze giftig zijn.
Over soms, over meestal, over de leeftijd waarop je niet meer bij je moeder in de auto in slaap durft te vallen, over spijkers onder vingernagels, over risicofactoren, over het kopen van kogelvissen via marktplaats.
Over wie er de vogels bijhoudt die niet meer naar beneden komen, over het succes van met speeksel het behang proberen terug te plakken dat we stiekem lostrokken toen we ons verveelden, over het vlees dat je draagt.
Over wat er op mijn vaders documenten stond die we perforeerden tot confetti voor de carnavalsoptocht, over de ruzie wie er de eerste in het dorp was met een van die nieuwe nummerborden, over de straat waar het om vijf uur naar gehaktballen ruikt.
Over wat er nog over was van ons, over alles dat zich niet door het putje liet spoelen, over de wegen waarover je weg kan rennen, over hoelang je moet wachten voordat je om mag kijken.
Over dagen waarop de wind dezelfde temperatuur als je huid heeft, over nog niet vertellen waar we heengaan maar wel je zwemspullen mee moeten nemen, over je been breken in een radslag, over de geur van after sun, over mensen die de aftiteling nog als deel van de film zien.
*
groeidino’s
bij partytentenverhuur Lintsen kan je ook skydancers huren,
die continu van vorm veranderen en toch altijd hetzelfde blijven,
of een drie meter hoge baby met bijgeleverde blower van 330 watt,
er zijn overige feestbenodigdheden; garderobes, een mobiele tapkoelkast,
een springkussen met een koeienkop waar je stiekem
met meer dan tien personen op gaat en een week later
zal je broertje nog steeds zijn blauwe plekken laten zien
er hangt nog zacht een barbecuegeur in zijn shirt
dat hij niet in de was wilde doen
iemand heeft voor de grap mijn glas gevuld
met knakworstensap toen ik het te druk had
met mijn ogen tot spleetjes knijpen en kijken
naar de groeidino in een maatbeker op de tuintafel
in mijn hoofd herhaal ik de stappen
uit de cursus telekinese op www.wikihow.com,
deel 3, stap 3: ‘wees heel helder
in hoe je het systeem wilt gaan manipuleren’
houd de marshmellows in de gaten
smelten is ook maar een kwestie van te dicht bij iets komen
iets bijna kunnen aanraken zoals bij annemaria koekoek
zolang op iets wachten totdat je niet meer weet
wat je moet doen wanneer het zover is
dat je bent vergeten hoe het is
om zo dicht bij iets te zijn dat het je smelt:
neem opnieuw een vorm aan
probeer het dan misschien nog een keer
*
ik bel mijn moeder voor het recept voor meringue (hoe houd je iets zacht?)
toen juffrouw maria op woensdagochtend tijdens het kringgesprek
vertelde dat haar man het topje van zijn vinger af had gezaagd en bewaard
in een doosje, wisten we niet of we dat moesten geloven
van de brugklas tot in de derde kwam mijn beroepskeuzetest altijd uit
op een opleiding tot predikant en ik kwam er niet achter
bij welke vragen ik moest liegen om die uitslag te veranderen
op een dag brak ik in het biologielokaal
een pootje van een kikkerskelet
het was al dood maar het voelde alsof
ik het toen pas zeker wist
bij elke keer dat ik opnieuw verliefd word moet ik denken aan die keer
dat er nieuw gras werd aangelegd in onze achtertuin
en ik moest nadenken over de plekken
waar we nog geen huisdieren begraven hadden
ik vraag aan mijn moeder hoelang ik stil in bed moet blijven
liggen totdat ik een fossiel word, totdat ik hard word
(naar de wc gaan telde niet zolang niemand me zag)
na drie dagen kom ik voor het eerst weer naar beneden
voor een platgedrukt wit bolletje met door de boter gesmolten vruchtenhagel
*
Augustus 2008
onze bovenbenen kleven aan elkaar als koud geworden pasta
vanuit de vijver ziet Taco, de roodwangschildpad,
hoe Eline achter haar rug het flesje cola schudt
voordat ze het aan mij geeft, vrienden maak je in eerste instantie alleen
om in de zomer een draaikolk in het opblaasbad te kunnen rennen
we beloofden elkaar om tijdens de kermis alleen te zoenen
met jongens met telefoonnummers waarvan de optelsom een priemgetal was:
er moest iets zijn dat niet te delen viel
Eline geeft me een rondleiding over mijn plafond
vanuit bed wijst ze me op welke vormen ze in de plamuurvlekken ziet
wanneer ze probeert om na mij in slaap te vallen
met een geodriehoek snijden we een hazelworm als hotelcake
in twee gelijke stukken en we kijken elkaar aan
degene die zijn stuk als laatste doorslikt moet beloven
nooit meer bang te zijn
*
een libel vliegt zich dood op zoek naar de weg naar buiten
een dorp
een woonwijk met koophuizen
en een schapenweide voor oud brood aan de overkant
een buurthuis met een verbandtrommel met desinfecteermiddel
dat al vier jaar over de datum is en een speeltuin waar nog
niemand een tand door zijn lip heeft gevallen we zijn hier
voorzichtig met onze kinderen we houden onze kinderen goed vast
achter de geluidswal waar we in de winter afsleeën luisteren
de dressuurpony’s naar de schopjes in hun onderbuik en weides
waar we het vruchtpluis van paardenbloemen in elkaars gezicht blazen
zodat we drie keer zouden niezen en het morgen mooi weer wordt in het centrum
het omvergereden paaltje voor de snackbar met flikkerende neonverlichting
langs de juwelier waar Davy een gaatje liet schieten in één oor
met het geld dat hij kreeg voor zijn rapport we mochten niet doorvertellen
dat hij stiekem zijn ogen dichtkneep toen de mevrouw zijn oorlel vastpakte
nadat hij had gevraagd: ‘welke kant is ook alweer voor homo’s?’ en daarnaast
zijn er de stoplichten die altijd oranje knipperen waar de teckels tegen plassen om
hun territorium af te bakenen maar niemand die het verdedigt als op het schoolplein de kinderen je een regenworm cadeau geven dan pak je die aan dan was je die af dan bewaar je die in je bureaulade totdat hij dood is en dan begraaf je hem op de plek waar hij gevonden werd
*
Elianne van Elderen (1997) heeft twee jaar Grieks en Latijn gestudeerd aan de Radboud Universiteit, maar is nu derdejaars student Creative Writing aan ArtEZ. Ze schrijft gedichten en korte verhalen die gaan over kinderen die hun cavia’s vermoorden, glow-in-the-dark-midgetgolfen en fietstochtjes langs de vleesverwerkingsfabriek in haar Brabantse geboortedorp. Ze stond onder andere op Tilt Festival, het Nijmeegs Boekenfeest en de Amsterdamse Museumnacht, en haar werk verscheen o.a. in het literaire tijdschrijft DW B. Ook houdt ze zich bezig met het combineren van tekst en beeldende kunst. Zo deed ze onderzoek naar het aanleren van obsessies en bouwde vervolgens een tent waar ze 80 uur een tekst op borduurde, die te zien was op de Nacht van de Poëzie. Elianne won met haar gedichtenreeks ‘De dingen die gebeurden nadat ik per ongeluk het kindeke Jezus van de miniatuur kerststal inslikte’ de voorronde van Write Now! Eindhoven.