Kashmir en andere gedichten – Arno Boey
Met deze gedichten won Arno Boey de derde prijs tijdens Write Now! Leuven. Lees wat de jury van de tekst vond in het juryrapport.
kashmir
het sneeuwt in Kashmir maar voor de rest gaat alles goed
ik werd deze week twee keer aangesproken, waarvan een keer met een vraag,
het sneeuwt in Kashmir maar het antwoord lag voor het oprapen:
mijn vriend heeft me niet verlaten, maar heeft daar blijkbaar reden toe.
het sneeuwt in Kashmir en voor de rest gaat alles goed:
het bekertje van de bedelaar zat voor het eerst vol
het sneeuwt in Kashmir en goed, we hebben geproost
ik, op mijn vriend die nog steeds naast me zit
mijn vriend de bedelaar, mijn vriend de fuckbuddy
hij op onze glazen happy hour halfleeg
het sneeuwt in Kashmir maar in deze stad ben ik stilaan te begrijpen – sla een gat tussen feit en standpunt, knik en vertrek, in lussen keer op keer terug.
het sneeuwt in Kashmir en de kinderliedjes schuilen achter mijn oren, heb
niks in de zakken, niks echt verloren, gewoon goed
een beetje sneeuw op mijn tong
(en we offeren nog steeds dieren mensen zonen spreken wensen uit rusten op de zevende dag we vieren dat we bestaan rusten op feestdagen geven aan de armen spreiden onze armen ten hemel dansen rond de brand sprokkelen alles wat brandbaar is alles wat weerbaar niets zo kostbaar als een beetje sneeuw in Kashmir mompelen dat het allemaal wat beter kan dat we verloren lopen maar dat dat feitelijk onmogelijk is dat het ons niet loslaat, niet, het net niet, het gat niet, het algoritme niet, en dat het goed gaat, hier en in Kashmir)
‘5 manieren om meer matches te krijgen’
mijn lief gelooft in speeltjes
en wil gerust bijleggen zodat wat hij zoekt morgen al in huis is
mijn lief belooft mij verkoeling en een kind
mijn lief zal niet meer naar andere mannen kijken (tenzij om de veroudering tegen te gaan)
mijn lief wordt 29 en scrolt tot hij weer slapen kan, naakte lichamen in blauw licht, ze zuigen de zuurstof uit onze kamer
mijn lief wist zijn zoekgeschiedenis voor mij voor wij in bad gaan of naar buiten
mijn lief maakt profielen voor ons aan, stelt ons voor als liefjes, vrienden met een fetisj, neven, spionnen van
het regime, onzichtbaar
mijn lief peutert elke porie los, elk aanknopingspunt, gaat
dansen en verklaart mij daar met regelmaat op reis,
of dood,
mijn lief telt bij elke hap tot tien en terug tot nul, tot ik mijn ogen sluit,
mijn lief wil duidelijke afspraken, zegt dat er niemand is op wie ik niet lijk,
waarna ik opbrand, verga als kaarsvet, aan zijn vingers blijf kleven
mijn lief herhaalt dat ik vooral niet gelukkig lijk,
maar ik brand en blink en weet dat we elkaar niet nodig hebben
en net daarom samen zijn
dus ik knik en doe mijn zolen uit, laat ze weken,
doe ze vergeten wat ze weten, ze vergeten de wegen vergeten de treden
vergeten dat dit het zachtste vallen is.
app
je hoort hem zeggen ‘(…) niets zo sexy als ambitie’
je ziet jezelf zijn sokken en ring uittrekken
je weet dat het verschil tussen vergeten
en herinneren in een nagelriem kan liggen
je hoort en ziet en streelt de binnenkant
van zijn dijen wanneer hij slaapt
schudt hem wakker wanneer het sneeuwt
neemt hem bij de botten, deelt hem uit
dit lichaam is vaker uit handen
gegeven, teruggebracht tot een tekstballon:
door H.: ‘klein en onbevattelijk’
door P.: ‘er is niemand waarop jij niet lijkt’
door K.: ‘je leek zo goed opgevoed maar nu weet ik wel beter’
hij komt binnen als een dans
of een schampschot – rakelings langs
je alles, maar net niet onder de huid.