Gedichten: In een verduisterde etalageruit – Laurens M. Besselsen

Met deze gedichten won Laurens M. Besselsen de eerste prijs tijdens Write Now! Rotterdam. Lees wat de jury van de tekst vond in het juryrapport.

1.

alles draait om een leeg graf

mijn droge vingers boren zonder apparatuur
gaten in de afbladderende valse muur

ook gebreken nemen ruimte in
bijvoorbeeld die van de slaap
lijkbleek smeert zich uit over mijn gezicht
graaft putten onder mijn ogen

plots is er dan rust. de veganistische schoenen
zijn ingespoten, weer- en vuilbestendig
de rits van de polyestermixjas vervangen
door een van een andere kleur

het is een kwestie van wachten
op een afspeellijst afgestemd op wat ik al ken

vanaf morgen introduceer ik een ritueel
gevolgd door een ritueel
en een ritueel
en een ritueel

met de bodylotion van mijn lief
is mijn huid als bij geboorte

2.

de zachte zoem van gereciteerde psalmen
uit ipad pro speaker
bruut onderbroken door de piepende scharnieren
van het op afstand in- en uitschuifbare zonnescherm

elke ochtend ben ik als herboren en vreselijk slaperig

uren kijk ik herhalingen
van lang vergane gloriedagen
van formule 1 coureurs
bewonder hoe de gehelmde hoofden statisch zijn
terwijl de g-krachten
ze van hun nek willen rukken

pas op mijn drieëntwintigste wist ik:
karnemelk komt niet uit koeien
— tenminste, niet rechtstreeks
dan nu de onvermijdelijke vraag:
wanneer ben ik niet meer uit mijn moeder
maar bijproduct geworden?

ik koop een strandstoel in de zeeman
ruk het plastic ervan af
slik de silicazakjes in
zet mij neer voor de zonovergotengeel
geverfde voorgevel
en blijf zitten tot ik bruin

3.

elke ochtend steek ik één thermometer in mijn reet
en één thermometer in mijn mond
in de hoop dat er nu eens echt iets
aan de hand is

dat het met een reden is dat ik niet kan slapen
ook al heb ik youtubetutorials gekeken
dat het met een reden is dat ik spierpijn heb
van het klaarkomen zonder iets te willen voelen
dat het met een reden is dat ik zo graag telkens
opnieuw hetzelfde rondje rij met dezelfde auto
in de hoop een honderdste van een seconde
te winnen

en dat op een playstation

aanschouw: de grijze witte strepen van mijn adidasvest
aanschouw: het vuil onder mijn nagels
zonder in de aarde te hebben gewroet
aanschouw: het hoofdkantoor van natuurparkenconcern
waar aan de witgegipste muren
vogelhuisjes hangen

in een weiland dichtbij mijn ouderlijk huis
galoppeert een wit paard
met een ingezakte ruggenwervel
fier, van hoek tot hoek tot hoek tot hoek
van de schrikdraad

4.

je volledig lijf past niet in beeld
alleen maar close-ups van lichaamsdelen
ledematen, huid, rimpels, botox
vaag, flitsend, kleurrijk

je bent een corpus christi
met dichtgemetselde wonden

je zoekt soelaas in antieke chansons
en veganistische bitterballen
je draagt coltruien om camus
een plaats te geven in je leven

de wortels van je kamerplant
(geboren en getogen waar de zon nooit onder gaat)
groeien door het plastic van de pot
nestelen zich om het weinige dat te grijpen valt

wanneer je naar me toeleunt
als om me iets toe te vertrouwen
wordt je gelaat onscherp

wat je echt wil
hou je geheim
ook voor jezelf

5.

je strijkt met je hand door je haar
stelt vast dat je schedel gegroeid is

het is voorbij middernacht
iedereen slaapt met zijn kerstcadeaus

maar jij bent op straat
en in een verduisterde etalageruit
zie je jezelf groeien

als een digitaal uitvergrote versie
van wat je was
de proporties zijn verloren

elke seconde ontluiken nieuwe pixels
met scheerwondjes en haarzakjes en poriën
die je nooit had kunnen tellen

je armen, benen zetten, rekken uit
je handen en voeten verdwijnen
om de hoek van de lege winkelstraat
en alles groeit en blijft groeien
tot de stad gevuld is met jou

intussen wordt je zicht onscherp
vormen en kleuren vervormen
tot alles wazig is en niets

je kan niet anders dan met ogen dicht
je neervlijen
op de vochtige kasseien
en de regen proeven en de lege colablikjes
en de sigarettenpeuken
de gebruikte en ongebruikte servetten
de snoepjes, snoepverpakkingen
de folders van jehovagetuigen en stofzuigeraanbiedingen
de plassporen van een loopse teef

ergens in een straat in een wijk
waar je nooit eerder was
schuilt iemand onder je vingertoppen