(Not) your average kutwijf – Julia de Dreu

Dramolette

Personages
Chardonnay, een vrouw
Tiffany, een sekspop met uitneembare vagina die in de vaatwasser kan
Mannetje, een man

Een woestijnlandschap onder de brandende zon. Het waait zachtjes. Stof waait op. Midden in het landschap staat een bushokje. Daarin zitten, schaars gekleed en op strandstoelen, Chardonnay en Tiffany. Ze nemen beiden een hijs van hun sigaret. Over de gezichten, langs de borsten en bikinilijnen stroomt gutsend vrouwenzweet. 

Beiden voelen niet de behoefte om de stilte op te vullen. Ergens in de tijd zijn de gedachten afgedwaald. Chardonnay heeft al haar nagels afgebeten en is daarna aan haar nagelriemen begonnen. Zeven van de tien vingers bloeden al. Net nu ze het velletje van haar rechterduim wil afbijten, doorbreekt Tiffany de stilte.

Tiffany
Ik heb het dus echt kankerwarm gewoon.
(beat) Kun je even kijken hoe laat de bus komt?

Chardonnay
Hij kan er elk moment zijn.

Chardonnay en Tiffany turen over de kale vlakte van het woestijnlandschap. De bus kan er elk moment zijn. 
Ze wachten geduldig. In stilte.

Chardonnay begint aan haar duim. Ze tilt de nagel voorzichtig op en zuigt het bloed eronder vandaan. De nagel zit nu alleen nog aan de nagelriem vast. Ze trekt hem voorzichtig los. In een reflex stopt ze haar bloedende duim in haar mond. Ze zet haar tanden in het vlees, baant zich een weg door het weefsel en wanneer ze het bot kan voelen, knijpt ze haar ogen dicht en zet ze haar tanden op elkaar. Als het afbijten van een wortel, zo klinkt dat.

Tiffany kijkt hoe het bloed op de grond drupt, daar samensmelt met het zand en een aarderode kleur aanneemt.

Chardonnay
Ben je nu jaloers?

Tiffany
Nee.

Chardonnay begint aan haar hand, knabbelt eerst de pezen rond het gewricht los en trekt dan soepel maar kordaat aan de homp vlees die een tijdje terug nog haar hand was. Chardonnay houdt haar stompje rood vlees voor de neus van Tiffany.

Chardonnay
Ben je nu niet jaloers?

Tiffany
Nee, ik ben nu niet jaloers.
(beat) Haat jij mij?

Chardonnay
Ja, ik haat jou.

Tiffany
Ik haat jou ook.

Chardonnay
Kan me niets schelen.

Tiffany
Kan mij ook niets schelen.

Chardonnay
Mooi.

Tiffany
Ja, zeker mooi.

Chardonnay
Kutwijf.

Tiffany
Kankerwijf.

Chardonnay
Denk jij dat die kutbus nog komt?

Tiffany
Nou, er is hier niet echt een kankerweg, hè.

Chardonnay
En in de regel vind je die kutbussen alleen daar waar kankerwegen zijn.

Chardonnay trekt het vel tot aan haar ellenboog open. Een homp rood vlees openbaart zich. De korst op haar polswond barst open. Donkerrood bloed druipt langs haar arm.

Even iets over die bus: die gaat nooit komen. Dan weet je dat alvast.

Een plotseling oplaaiende wind. Dan het geluid van een harde klap, misschien iets met bliksem, kijk maar wat je ervan maakt. Het rechterraam in het bushokje is kapot. Tussen de glasscherven ligt een lichaam. Het heeft een rode winterjas aan, verder niets. Tiffany en Chardonnay vinden dat toch een vreemde zaak, zo’n lichaam dat daar ligt.

Tiffany
Dood?

Chardonnay
Denk het.

Dan draait het lichaam zich op zijn rug.

Chardonnay
O.

Tiffany
Het is een mannetje.

Chardonnay
Dat zie ik, ja.

Het mannetje opent zijn ogen. Chardonnay staat op uit haar strandstoel en loopt richting het mannetje. Het is een klein mannetje, rond de één meter vijftig, maar verder goed geproportioneerd en met nog best een leuk gezichtje.

Chardonnay
Doet het pijn om door een bushokje getyft te worden?

Mannetje
Niet als je een winterjas aan hebt en met je armen je gezicht beschermt.

Chardonnay steekt haar hand uit. Het mannetje schudt haar hand.

Chardonnay
Hai.

Mannetje
Hai.

Chardonnay neemt weer in haar strandstoel plaats. Het mannetje trekt zuchtend en puffend zijn winterjas uit terwijl Chardonnay en Tiffany in stilte toekijken.

Mannetje
Sorry maar ik heb het echt kankerwarm gewoon.

Op zijn linkerborst heeft het mannetje een grote open wond. Hij trekt de glasscherven er voorzichtig uit. Plotseling begint hij driftig om zich heen te zoeken.

Mannetje
Heeft een van jullie mijn tepel toevallig ergens gezien?

Chardonnay
Wanneer heb je hem voor het laatst gebruikt?

Het mannetje denkt daar een fractie van een seconde eens goed over na, maar geeft direct daarna het zoeken op.

Chardonnay
Wij wachten op de bus.

Tiffany
Jij?

Mannetje
Ik ook. Ik wacht ook op de bus.
Duurt lang, hè, jezus wat duurt dat lang.

Tiffany
Ja, de kanker dat duurt lang.

Mannetje
Wat heb jij met je arm gedaan?

Chardonnay
O, gewoon.
Wat heb jij met je tepel gedaan?

Mannetje
O, gewoon.

Chardonnay
Ik zit eraan te denken om mezelf op te eten.

Mannetje
Dat is nogal wat.

Chardonnay
Ja, dat is nogal wat.

Stilte. 
Niemand voelt de behoefte om de stilte te doorbreken. Ook het mannetje houdt zijn mond. 
Tiffany en Chardonnay steken beiden weer een sigaret op. Het beeld heeft veel weg van het beginbeeld, behalve het volgende: Chardonnay mist een arm en haar strandstoel staat in een plas bloed. Ze moet nu met haar linkerhand roken. Ook zit er naast het bushokje een mannetje tussen de glasscherven.

Jullie denken waarschijnlijk: Tiffany en Chardonnay, wat een hoerennamen. En dat klopt.

Chardonnay denkt na over hoe ze een gesprek met het mannetje kan aanknopen. Zoiets als ‘mooie jas’ –

Chardonnay
Mooie jas.

Het mannetje reageert niet. Ook Tiffany doet een poging.

Tiffany
Ze zeggen van mij dat ik anatomisch correct ben; ik heb een vagina van 18 centimeter diep, een anus van 16 centimeter diep en een mond van 13 centimeter diep. Mijn vagina is uitneembaar en kan in de vaatwasser.

Het mannetje reageert weer niet. Er gaat hier geen gesprek gevoerd worden.

Misschien is het leuk om je even in te beelden wat je zelf zou doen als je het met Tiffany mocht proberen. Zacht siliconen, glanzend blond haar en een uitnodigend pruillipje. Ze kent geen schaamte. Je mag alles met haar doen. Alles waarvan je denkt: ik durf het niet met een echte vrouw omdat het ongemak ondraaglijk zal zijn.  

Alles waarvan je denkt: het is geil en ik wil het maar het mag niet, het mag niet omdat ik na afloop een zwaar blok schaamte aan mijn lul zal hebben hangen en ik de energie niet heb om daarmee rond te lopen.

Alles waarvan je denkt: God heeft het verboden en daar is een reden voor.

Het enige wat niet kan is samen douchen; dan gaat haar nek schimmelen.

Wat mij bijvoorbeeld heel leuk lijkt is dat je het op z’n hondjes kan doen, en dat je haar nek 180 graden kan draaien zodat ze je toch nog aankijkt.

Is dat niet leuk? Dat is leuk, ja toch? Een echte vrouw kan dat niet, en dat is toch een gemis, ja toch?

Tiffany
(tegen Chardonnay) Ik weet niet, maar volgens mij is er iets goed mis met deze man, Char. Char? (lichte paniek) Char, hoor je me nog?

Ik was nog iets vergeten te zeggen. Chardonnay is aan haar linkerarm begonnen. Ze heeft al haar vijf vingers er al afgebeten en likt nu het bloed van haar handen. Het is alsof ze haar eigen lichaam niet meer als het hare herkent. Ze bijt het vlees van haar arm los. Haar mond, of eigenlijk haar hele gezicht, zit onder het bloed. Misschien haat ze dat lichaam, of houdt ze er juist ondraaglijk veel van. Misschien kan ze alleen in extremen denken.

Tiffany kijkt ernaar, tevreden met het feit dat ze zelf geen tanden heeft.

Zo zit dat daar een tijdje. Wachtend op de bus. Chardonnay die de hompen vlees van haar lichaam scheurt en delen daarvan opeet, andere delen voor de voeten van Tiffany in het zand gooit. Het mannetje kijkt toe.

Mannetje
Is het mijn schuld?

Chardonnay reageert niet.

Mannetje
Is het mijn schuld?

Tiffany
Zei je iets?

Mannetje
Ik vroeg me af of het misschien mijn schuld zou kunnen zijn.

Tiffany
Wat?

Mannetje
Dat zij zichzelf op zit te eten.

Tiffany
O, dat.

Mannetje
Is dat mijn schuld?

Tiffany
Nee, dat is niet jouw schuld.

Mannetje
Hoe weet je dat?

Tiffany
Omdat het mijn schuld is. En als het mijn schuld is, kan het jouw schuld niet zijn.

Het mannetje zucht opgelucht. Chardonnay trekt haar vel in lange slierten van haar lichaam. Haar strandstoel zakt steeds dieper weg in de plas bloed, nog even en het staat tot haar middel. Ze is inmiddels niet veel meer dan een homp vlees, er is nauwelijks nog een mens in te herkennen. Of juist wel, het is maar net hoe je het bekijkt.

Chardonnay
Ergens in de tijd zijn de gedachten afgedwaald. Zin in een sigaret. Zou eigenlijk moeten stoppen met roken, maar wanneer ik op de bus wacht kan ik niet anders dan zin hebben in een sigaret. Het is dat ik niet van wachten houd.

De bus zal er zo wel zijn.

Ik zit trouwens al best wel vol. Dus ik weet nog niet of ik dit lichaam helemaal op ga eten.

Ik ben gewend geraakt aan het gevoel de schuld te moeten dragen. Schuld en ik gaan hand in hand. En nu gaan we hand in hand ten onder.

Het bloed staat tot aan haar nek.

Wil je mee-eten? Als je wilt, mag je me opeten. Het hoeft niet, maar het mag wel.
Laat maar weten.
Ik zit hier, ik blijf hier nog wel even zitten, dus je weet me te vinden.

Het hoofd van Chardonnay zakt langzaam weg in de plas bloed.

Mannetje
Ze is weg.
Net was ze hier nog, en nu is ze weg.

Tiffany
Ik heb dat helemaal niet doorgehad.
Heb jij haar zien verdwijnen?

Mannetje
Nee.
Nee, ik heb haar ook niet zien verdwijnen.

---

Met dit scenario won Julia de Dreu de eerste prijs tijdens Write Now! Utrecht. Lees wat de jury van de tekst vond in het juryrapport.