Ooit gaan mijn uitgezwete poriën met pensioen – Laurens M. Besselsen
dokter, zoveel mogelijk wit
moet weggelaten worden
een beekje baadt in een rivier
dwars wordt hij meegesleurd
waant zich in de schoot
van zijn moeder
condens is water in vloeibare toestand
oogt desondanks als damp
zo zeiknat mijn gehemelte zo onverstaanbaar mijn stem
speeksel vertroebelt gecalculeerde casussen
tot natte klanken op zoek naar redelijkheid
op een dag zijn mijn poriën uitgezweet
alle dingen bruisen, kabbelen, pruttelen, pulveren
zelfs zompig rotte bladeren
drogen op termijn
tot gort
* * *
dokter, ik voel mij vaag geroepen
door iets voorbij de bakstenen
even goed ligt het aan de waterleiding
of twee neukende kakkerlakken
onder de plint
zaak is mijn koopkracht rond het gemiddelde te houden
als ik mijn dagelijks aanbevolen hoeveelheid groente, fruit,
peulvrucht, brood, zuivel(alternatief) en noten binnen heb, dokter
rest er altijd nog de naziterreur in wit-rusland ca. 1944
waarover ik films zonder muziek kijk en opschep
dat ik nu eindelijk weet hoe het echt en moet geweest en zou
ik moest niet huilen, dokter
hier spreekt een intellectueel, dokter, de voedingsdriehoek ken ik uit mijn hoofd
ik vilozoveer over het weer want dat rijmt en of mijn extra thin iphonecover niet te dik is
dokter, ik ben verliefd
op het wit-russische liefje van de wit-russische commandant
tot de naziterreur haar collectief verkracht
of de nazi’s, de duitsers, de adolescenten, mensen
zaak is mij goed te voelen in mijn vel en daarbij gezonde groepsdynamiek
ook al zeurt iets door de muren heen
ook al kruipt dat zonder lichaam in mijn bed
laat dat nu net het ding zijn, dokter
ik zoek een lichaam om in mijn mond te stoppen
en op een of andere manier
te geloven
dat het groter is
dan ik
* * *
dokter, ook met twee truien heb ik kou
en ondertussen breekt het zweet me uit
onder mijn oksels, onzichtbaar
want anti-transpirant
als zweet wil ik mijn lijf verlaten, dokter
als ambachtelijk goor oerzweet
goedkope zeep van universiteitstoiletten
droogt mijn handen uit
ik zwijg de uren door met rustiek stokbrood
en portieverpakkingen stroop
die zelfs zo klein verpakt nog plakt
en op een dag, wie weet, ook meer
dan alleen mijn vingertoppen aan elkaar
dat ik een logica vind, dokter
voor 24 uur en 365 dagen en waarom
ik dagelijks nog klungel met het strikken van mijn veters
ik wil verheven zijn en subliem, dokter
een stier vetmesten zonder ooit te slachten
ik huil niet bij freudiaanse revoluties
de illusies zijn verdwenen, akkoord
maar nog steeds draag ik elke dag
een ander onderbroek
ik hoor geen stemmen in de verte
zelfs niet in mijn slaap
alleen gehoest
* * *
dokter, nu mijn moeder dood is
weet ik niet meer tegen wie te liegen
dat ik veilig thuis ben aangekomen
ik blijf op wandel en zeg telkens opnieuw
dat het gaat om eindbestemming, niet proces
en dat koukleumen bijzaak is en alleen zijn en nat zijn
en geil zonder reden en arm en genaaid en bang
ik durf niet mild zijn, dokter
wanneer mijn laurierboom sterft of mijn zweet in nieuwe kleren trekt
het hout van mijn bureau schuurt tegen mijn palmen, dokter
wonden die bij elke spatie en enter
verder openscheuren
de nachtplant op vensterbank leeft nog
heft zijn blad nimmer biddend op
door victoriaanse lantaarnpalen met spaarlampen
en koplampen van auto’s
die op onmenselijke uren
nog een bestemming zoeken
* * *
dokter, mijn vlees is woord geworden
staccato, zuiver en waar
tenminste in taal kan ik mijn zonden
in rijm van doem voorzien
stilte is iets van verre oorden
voorbij de grenzen van mijn tong
die bij zwijgen hoogmoedig speeksel likt
misschien is wat hier met verkrampte vingers
geschreven staat dan wel waarachtig
mijn lijf kan niet schaapachtig
doen alsof haar strijd gestreden is
er zijn zaken die een ander spuigat behoeven
maar buiten kijf staat onzuiverheid
bij elke schijnbeweging
in hemels oord neem ik mijn bloedmachine mee
bleek, mager, verzuurd, verguisd
onaangeroerd en uitgeput
elke ruk een gebed om eeuwigheid
bezieling van mijn botten
Met dit verhaal won Laurens Besselsen de eerste prijs tijdens Write Now! Rotterdam. Lees wat de jury van de tekst vond in het juryrapport.