Poorten naar de hemel – Annemijn Maas
INT – AUTO – AVOND
DENNIS (21) zit achter het stuur. Naast hem zit AMY (20). Er is een ongemakkelijke stilte terwijl ze rijden. Dennis kijkt
af en toe een beetje zenuwachtig naar Amy. Amy is meer
gericht op haar omgeving.
AMY
Hier naar links.
DENNIS
Ja, ik weet het nog.
Amy kijkt hem wantrouwig aan, maar zegt verder niks. Dennis
stopt voor twee huizen, die gelinkt zijn via twee poorten.
Hij zet de auto uit en kijkt stug naar het huis, in plaats
van naar Amy. Amy zucht.
AMY
Luister, ik-
DENNIS
Zal ik nog mee naar binnen lopen?
Hij draait zijn hoofd langzaam om naar haar. Ze kijkt hem
aan.
AMY
Wat ik wilde zeggen is dat ik het
heel gezellig vond, maar dat ik het
hier eigenlijk bij wil laten.
DENNIS
Maar we hebben het toch gezellig
gehad?
AMY
Ja, maar… Ik weet niet. Ik voel
het gewoon niet zo.
DENNIS
Maar dat kan toch nog komen?
AMY
Ik denk het niet.
Stilte. Amy schraapt haar keel.
AMY
Goed. Nou. Bedankt voor de
gezelligheid dus. En voor de
drankjes. En eh… Ja. Misschien
tot ziens.
EXT – STRAAT – AVOND
Amy doet de autodeur open en stapt uit. Ze draait zich nog
om alsof ze nog iets wil zeggen, maar Dennis kijkt naar zijn
stuur. Ze rolt met haar ogen en gooit de deur dicht.
INT – AUTO – AVOND
Dennis blijft nog even staan met de auto en kijkt Amy na,
terwijl ze bij de linkerpoort naar binnen loopt. Iemand
doet de gordijnen van het huis dicht.
Als de poort dicht is, slaat Dennis met zijn vuisten op het
stuur en rijdt dan hard weg.
EXT – TUIN JAN EN ANNETTE – AVOND
Amy loopt de tuin in. Dan springt ze over de bosjes naar de
tuin ernaast. Ze graaft in haar tas naar haar sleutels, doet
daar de achterdeur open en loopt naar binnen.
INT – KEUKEN AMY’S HUIS – AVOND
Ze doet achter haar de deur op slot. Ze laat haar jas achter
in de keuken en loopt door naar de woonkamer.
INT – WOONKAMER AMY’S HUIS – AVOND
Daar zit haar MOEDER (48) met haar jongere BROERTJE (14)
voor de tv.
MOEDER
Hé, schat. Hoe was het?
AMY
Dit was de laatste keer.
Amy ploft neer op de bank.
MOEDER
O, oké. Jammer.
AMY
Nah. Ik weet niet, hij was een
beetje raar gewoon.
MOEDER
Oké. Beter van niet dan.
Ze kijken met z’n drieën naar de tv.
AMY
Wanneer laat je nou trouwens die
poort van ons maken? Ik hou er niet
van om door te tuin van de buurman
te lopen.
MOEDER
Volgende week.
AMY
Oké, gelukkig.
MOEDER
Wat is er mis met de buurman?
AMY
Hij is gewoon een beetje eng.
BROERTJE
Is alles eng of raar bij jou?
AMY
Nou, hij is toch best wel
agressief. Als jouw bal bij hem in
de tuin ligt bijvoorbeeld.
MOEDER
Dat valt allemaal best wel mee
hoor.
Er klinkt een klap en gebroken glas. Haar broertje springt
op van de bank en kijkt door het raam naar buiten.
Amy haalt haar wenkbrauwen op.
AMY
O, ja?
CUT TO
TITELSCHERM: POORTEN NAAR DE HEMEL
CUT TO
INT – KEUKEN JAN EN ANNETTE – AVOND
ANNETTE (69) komt aangekleed met een leesbril om haar nek
en een krant in haar hand de keuken binnen. Ze legt de krant
op het aanrecht. Ze begint een ontbijtje te maken: brood,
beleg, borden en messen verschijnen op het aanrecht. Ze legt
de boterhammen op de borden en besmeert er een paar met
boter. De derde boterham smeert ze half. Daarna legt ze het
mes neer, pakt ze de krant en loopt ze naar de woonkamer.
INT – WOONKAMER JAN EN ANNETTE – OCHTEND
Onderweg pakt ze uit een kastje een toilettasje. Daaruit
pakt ze een notitieboekje en een pen. Met die spullen gaat
ze zitten. Ze zet haar bril op en begint de krant te lezen.
Op de voorkant van de krant staat: TWEEDE KAMER
VERKIEZINGEN. Ze slaat heel zachtjes de pagina’s open en
begint aantekeningen te maken in haar notitieboekje. Als ze
door haar boekje bladert zien we verschillende partijen,
waar ze allerlei dingen heeft bijgeschreven.
Boven horen we een deur opengaan.
Ze kijkt op bij het geluid. Dan zet ze snel haar bril af en
laat geruisloos de pagina’s van de krant dichtvallen. Ze
staat op met haar notitieboekje en doet die terug in haar
toilettas.
Er klinken langzame stappen de trap af.
INT – KEUKEN JAN EN ANNETTE – OCHTEND
Ze komt de keuken in voordat de andere persoon beneden is.
Ze gaat verder met boterhammen smeren, alsof ze dat de hele
tijd al aan het doen was. Ze doet net de kaas op een paar
van de boterhammen als JAN (72) binnenkomt. Hij is nog in
pyjama. Hij loopt langs haar de woonkamer in.
ANNETTE
Jij bent al vroeg wakker.
JAN
Echt? Ik dacht dat ik laat was.
ANNETTE
Nee, ik heb het ontbijt nog niet
klaar.
INT – WOONKAMER KEUKEN JAN EN ANNETTE – OCHTEND
Jan geeft geen antwoord. Hij gaat zitten op een stoel die
midden voor het raam staat. Vanaf zijn stoel kijkt hij de
achtertuin in.
JAN
Volgende week wordt trouwens
eindelijk die poort van de buren
gemaakt.
ANNETTE
(vanuit de keuken)
Wat?
JAN
Die poort van hiernaast.
Annette komt de woonkamer in en zet een dienblad met borden
en koffie voor zijn neus neer. Zelf pakt ze ook een bord en
een kopje en gaat daarmee tegenover hem zitten.
ANNETTE
Die poort gingen ze toch helemaal
laten weghalen?
JAN
Zo lang ze maar niet meer door onze
poort moeten elke keer, vind ik het
prima.
ANNETTE
Wij hebben daar toch geen last van.
JAN
Doe jij de tuin of niet? Ze lopen
elke keer door de bosjes. Weet je
hoe slecht dat is?
ANNETTE
Je wordt er toch niet wakker van?
JAN
Nee, dat moest er ook nog eens
bijkomen. Ik snap niet dat je
daarop ja hebt gezegd.
Jan pakt een veldflesje van de tafel en giet daaruit iets
in zijn koffie. Annette kijkt toe.
ANNETTE
Laat die mensen nou.
JAN
Waarom gebruiken ze niet gewoon de
voordeur zoals elk normaal mens.
ANNETTE
Die sleutel is toch nog niet
vervangen? Je moet elkaar een
beetje helpen.
Jan gromt terug. Dan neemt hij een slok en begint hij te
eten. Ondertussen leest hij de krant. Annette begint ook met
haar ontbijt en pakt een tijdschrift.
JAN
Ik snap nooit waarom ze voor de
verkiezingen van die overzichten in
de krant zetten. Je weet toch wat
je wil stemmen?
ANNETTE
Er komen toch ook steeds nieuwe
partijen bij.
JAN
Dat snap ik sowieso niet. Alsof er
nog niet genoeg zijn.
Annette legt haar tijdschrift neer en kijkt afwachtend naar
Jan. Jan ziet het niet en gaat verder met lezen.
ANNETTE
Sommige mensen willen misschien af
en toe wat anders stemmen.
JAN
Dat snap ik al helemaal niet. Als
je zelf niet weet wat je wil, hoe
moet de overheid het dan weten?
ANNETTE
Je kan je toch inlezen en dan
denken dat je ergens anders beter
bij past?
JAN
Ik blijf erbij dat het daar niet
beter van wordt. Jij moet trouwens
nog dat formulier invullen zodat ik
voor je kan stemmen.
Een kleine stilte.
ANNETTE
Ik denk eigenlijk dat ik zelf ga
stemmen dit jaar.
JAN
(nog steeds aan het lezen)
Hoezo? Ik ga toch?
ANNETTE
Ja, maar ik wil zelf kiezen.
Jan legt nu wel de krant neer en kijkt haar aan.
JAN
Jij wil ergens anders op stemmen?
ANNETTE
Ja.
Jan haalt zijn wenkbrauwen op en gaat weer verder met lezen.
JAN
Dat lijkt me niet zo’n goed plan.
ANNETTE
Hoezo niet?
JAN
Je hebt er helemaal geen verstand
van Annette.
ANNETTE
Ik kijk altijd mee met het nieuws.
JAN
(legt nu zijn krant weg)
Ja, je kijkt mee ja. Maar je let
niet op wat er gebeurt.
ANNETTE
Wel waar.
Jan zucht en drinkt in een slok zijn koffie leeg. Zijn hand
trilt. Annette houdt zijn handen goed in de gaten.
JAN
Vul nou gewoon dat formulier in,
dan ga ik stemmen.
ANNETTE
Nee, Jan. Ik ga gewoon zelf stemmen
dit jaar. Ik mag dat gewoon.
JAN
Godverdomme, Annette, wat doe je
nou in een keer raar? We doen het
al jaren zo.
ANNETTE
Ja, klopt. Maar het gaat gewoon
allemaal anders tegenwoordig. Ik
wil stemmen nu het nog kan.
Ze kijken elkaar aan. Een stilte.
Dan staat Jan ineens op en pakt hij de zijkant van de tafel.
Hij tilt de tafel op, zodat alles wat erop staat richting
Annette valt. Annette begint te gillen en doet haar handen
voor haar gezicht. Glazen en kopjes vallen kapot en de tafel
valt om. Jan komt op haar af. Chaos.
CUT TO
INT – KEUKEN JAN EN ANNETTE – OCHTEND
Annette houdt een zak bevroren erwtjes tegen haar oog. Op
haar handen zitten krassen met bloed. Vanuit de keuken horen
we dat er glasscherven worden opgeruimd. Annette haalt met
trillende handen de zak erwtjes van haar gezicht. Haar oog
is blauw.
Jan komt de keuken in om wat glasscherven weg te gooien. De
twee zeggen niks tegen elkaar. Annette stopt de erwtjes
terug in de vriezer en loopt naar haar toilettas. Jan
verdwijnt weer de woonkamer in.
Annette haalt een spiegel en foundation uit haar toilettas.
Dan ziet ze het notitieboekje. Ze pakt het boekje en scheurt
alle pagina’s eruit. Ze balt de pagina’s op in haar vuist,
loopt naar de prullenbak en gooit het weg bovenop de
glasscherven.
INT – WOONKAMER JAN EN ANNETTE – AVOND
Jan en Annette zitten voor de tv. Het nieuws begint. Jan
kijkt van de tv naar Annette. Dan pakt hij de
afstandsbediening en zet hij de tv op iets anders. Annette
kijkt hem raar aan.
ANNETTE
Wat doe je nou?
JAN
Vanavond kijken we wel wat jij leuk
vindt.
ANNETTE
We kijken altijd het nieuws.
JAN
Nee, maar… Jij mag kiezen nu.
ANNETTE
Ik wil ook het nieuws zien.
JAN
Je wil toch altijd liever dit zien?
ANNETTE
Nee.
JAN
Nou… Ja, hier.
Jan legt de afstandsbediening in haar schoot en gaat de
woonkamer in om de gordijnen dicht te doen. Dan pakt hij de
krant en gaat voor het raam zitten lezen.
Annette zucht, maar Jan kijkt daar niet van op. Ze zweeft
met haar hand boven de afstandsbediening, twijfelend of ze
de tv nog terug op het nieuws moet zetten, maar met een
schichtige blik richting Jan besluit ze het toch niet te
doen.
Ze staat op en loopt naar de keuken.
INT – KEUKEN JAN EN ANNETTE – AVOND
Annette begint thee te zetten voor zichzelf. Ze pakt een
theezakje en gooit het papiertje weg. Dan ziet ze haar
propje en de scherven liggen. Gefrustreerd doet ze de
prullenbak weer dicht.
Ze wacht ongelukkig tot het water kookt.
Dan klinkt er een keiharde knal en het geluid van glas dat
breekt. Annette schrikt en rent naar de woonkamer.
CUT TO
INT – WOONKAMER JAN EN ANNETTE – AVOND
Op de stond ligt Jan met overal bloed en glasscherven. Er
ligt een baksteen naast zijn hoofd. Annette begint te gillen
en kijkt naar het raam. Daar buiten staat DENNIS. Hij kijkt
boos naar binnen. Dan ziet hij Annette en kijkt hij verward.
CUT TO
EXT – STRAAT – AVOND
Dennis kijkt in een flits van het ingegooide raam naar het
huis van de buren, waar iets voor het raam beweegt. Daar
verschijnt het broertje van AMY voor het raam.
Dennis schrikt.
AMY verschijnt achter haar broertje in de ruit.
EINDE
Met dit scenario won Annemijn Maas de derde prijs tijdens Write Now! Amsterdam. Lees wat de jury van de tekst vond in het juryrapport.