Hoe het niet winnen van Write Now! tot mijn debuut leidde – Lucia van den Brink
Aan het begin van mijn schrijfcarrière stond Write Now!. Ik won niet, maar het hielp wel. Ik zal je vertellen waarom.
Laat ik beginnen met het positieve nieuws: mijn debuutroman Niemand zoals hij verscheen deze maand bij Uitgeverij Ambo|Anthos. Het gaat over een jonge vrouw die haar baan verliest en haar opa achterna reist naar Japan, in een ultieme poging hem nog te leren kennen.
Voorafgaand aan mijn debuut stuurde ik twee keer iets in voor Write Now!. En beide jaren viel ik niet in de prijzen. Natuurlijk doet dat pijn. Je hebt al die uren in een tekst gestoken en dan blijkt de tekst van een ander alsnog beter te zijn.
Na een tijd begon ik de waarde van afwijzingen te zien. Wanneer je begint als schrijver is het soms het enige dat je krijgt. Als je geluk hebt, ontvang je er nog feedback bij. In plaats van dat ik me door een afwijzing liet demotiveren, koos ik ervoor dat het betekende dat mijn werk nu nog niet goed genoeg was. Dat ik nog aan heel veel wedstrijden en opdrachten moest meedoen om te leren, omdat ik mijn beste werk nog niet geschreven had.
Dus of je nu wint of verliest, dat je meedoet betekent dat je schrijfmeters hebt gemaakt, over je tekst hebt nagedacht en verschillende mogelijkheden hebt geprobeerd.
Uiteindelijk begon ik daarom afwijzingen te verzamelen. Stel nou dat jij als beginnend schrijver tien keer inzendt naar een wedstrijd of tijdschrift en één keer een nominatie, publicatie krijgt of Write Now! wint? Dan heb je een succesratio van 10 procent. Dat betekent dat als je je inzendingen verdubbelt en twintig e-mailtjes verstuurt, je dus hypothetisch in absolute getallen twee keer succes gaat hebben. Daarmee verdubbel je dus je publicaties!
Natuurlijk betekent het ook twee keer zoveel werk. Twee keer zoveel kansen zoeken en mogelijk ook twee keer zoveel afwijsmails ontvangen, maar dat went. Echt waar. En hoe meer je produceert, hoe beter je wordt.
Ik ben inmiddels al een paar jaar te oud om nog mee te doen aan Write Now!. Daar werd ik voorheen best zenuwachtig van, maar als je weet dat winnaars van de Nobelprijs voor literatuur gemiddeld hun prijswinnende werk schrijven als ze 44 jaar zijn, dan kun je jezelf nog best wat tijd geven, toch? Neem de tijd om te verliezen, om afwijzingen te verzamelen en om te leren. Veel succes.
Lucia van den Brink is geboren en getogen in Zoetermeer, maar woont sindskort in Amsterdam. Ze behaalde een bachelor Japanologie en een master Journalistiek & Nieuwe Media aan de Universiteit Leiden. Ze freelancete voor de webredactie van Het Parool, maar publiceerde ook op AD.nl en Volkskrant.nl. Verder schreef ze korte verhalen, gedichten en feministische columns. In januari 2020 werd haar debuutroman Niemand zoals hij uitgebracht bij uitgeverij Ambo|Anthos. Op dit moment werkt ze aan haar tweede roman.
